پیرمرد

پیرمردی صبح زود از خانه اش خارج شد .
در راه با یک ماشین تصادف کرد و آسیب دید .
عابرانی که رد می شدند
به سرعت او را به اولین درمانگاه رساندند .
پرستاران ابتدا زخمهای پیرمرد را پانسمان کردند .
سپس به او گفتند :
باید ازشما عکسبرداری بشه
تا جائی از بدنت آسیب و شکستگی ندیده باشه .
پیرمرد غمگین شد ،
گفت عجله دارد و نیازی به عکسبرداری نیست .
پرستاران از او دلیل عجله اش را پرسیدند .
گفت زنم در خانه سالمندان است .
هر صبح به آنجا می روم
و صبحانه را با او می خورم .
نمی خواهم دیر شود !
پرستاری به او گفت :
خودمان به او خبر می دهیم .
پیرمرد با اندوه گفت :
خیلی متأسفم .
او آلزایمر دارد .
چیزی را متوجه نخواهد شد !
حتی مرا هم نمی شناسد !
پرستار با حیرت گفت :
وقتی که نمی داند شما چه کسی هستید ،
چرا هر روز صبح
برای صرف صبحانه پیش او می روید ؟
پیرمرد با صدایی گرفته ، به آرامی گفت :
اما من که می دانم او چه کسی است !