مجنون و لیلی

یک شبی مجنون نمازش را شکست            بــی وضــــو در کوچـــه لیلا نشســـت
عشق آن شب مست مستش کرده بود            فــــارغ از جـــام الــستــش کــــرده بــــود
ســجـده ای زد بـــر لــــب درگــاه او            پــــُر ز لـــیلــا شـــــد دل پـــــر آه او
گـــفت یا رب از چه خوارم کرده ای            بــــر صلیب عـــشق دارم کرده ای
جـــــام لیلا را به دسـتـم داده ای            وندر این بازی شــکستم داده ای
نشتر عشقش به جانم می زنی            دردم از لیـلاســـــت آنم می زنی
خسته ام زین عشق، دل خونم نکن            من کـــه مجنونم تو مــــجنونم نــکن
مــــرد ایــــن بـــازیــچـه دیگر نیستم            این تو و لـــیلای تو... مــــن نیستم
گــــفت ای دیــوانه لــیلایــــــت منم            در رگ پنهان و پـــیــدایـــت منـــــم
ســــالها بــــا جــــور لیلا ســـاختی            من کنارت بـــــودم و نـــشناخـــتی
عــشق لــــیلا در دلـــت انـــداختم            صد قمــــار عشق یکجا بـــاخـــتم
کـــــردمـــت آواره صــــحرا نـــــشد            گفتم عاقل می شوی اما نــشد
سوختم در حسرت یک یـا ربــت            غیر لیلا بــــــر نــــیــامد از لــبت
روز و شب او را صـــدا کردی ولی            دیدم امشب با مـنی گفتم بلی
مطمئن بودم به من سر می زنی            در حــــــریم خانه ام در می زنی
حــــال این لیلا که خوارت کرده بود            درس عشقش بی قرارت کرده بود
مرد راهش بـــاش تا شاهت کنم            صد چو لیلا کشته در راهت کنم